Η σούστα είναι ο χορός της αγάπης, όπου οι χορευτές σχηματίζουν ζευγάρια και χορεύουν αντικριστά με πολλές φιγούρες. Από εκεί κι έπειτα αναπτύσσεται μεταξύ των χορευτών του κάθε ζευγαριού ένας χορευτικός διάλογος, γεμάτος συμβολισμούς. Χορευτικές επαφές και χωρίσματα, περάσματα και αγκαλιάσματα, πλησιάσματα και απομακρύσματα, συνθέτουν έναν όμορφο και ερωτκό χορό. Αντικριστά ο άνδρας με τη γυναίκα δίνουν τη μάχη της κατάκτησης, του έρωτα, της αγάπης.

Ο άνδρας με ζωηρές κινήσεις των χεριών και γεμάτα ανδρισμό και πόθο βήματα προσπαθεί να την κάνει να ανταποκριθεί στο κάλεσμά του. Εκείνη με ναζιάρικα χαριτωμένα πηδηματάκια, με όμορφες απαλές κινήσεις των χεριών και παθιάρικες κλίσεις του κεφαλιού πότε τον ενθαρρύνει και πότε τον απογοητεύει. Άλλοτε τον πλησιάζει και του δίνει ελπίδα και άλλοτε τον αποφεύγει. Ένα καλό ζευγάρι χορευτών μπορεί να εκφράσει στη σούστα το χρονικό μιας ερωτικής ιστορίας, από τη στιγμή της γνωριμίας μέχρι την ώρα του γάμου. 

Οι μουσικές μελωδίες, που συνοδεύουν τη σούστα διατηρούν τον πυρρίχιο ζωηρό χαρακτήρα αφού έχει τις ρίζες της κι αυτή στον αρχαιότερο πολεμικό Κρητικό χορό, αλλά έχουν εξελιχθεί σε πιο ευαίσθητα μουσικά ξόμπλια (στολίσματα) και συνοδεύονται από τις αντίστοιχες μαντινάδες.

Γύρω στο 300μ.Χ ο χορός άρχισε να χορεύεται και από γυναίκες και έτσι πήρε χαρακτήρα ερωτικό. Το σημερινό όνομα του χορού δόθηκε κατά την περίοδο της ενετοκρατίας από την ιταλική λέξη susta, (έλασμα -ελατήριο), αφού το σώμα κατά τη διάρκεια του χορού κάνει αυτή την κίνηση.