Το «Καγκελάρι» ή «Καγκελάρης» Παπαδατών Πρεβέζης χορεύεται πάνω σ’ ένα τραγούδι, χωρίς ενόργανη συνοδεία που το εκτελουν οι άντρες και οι γυναίκες χορευτές. Ο χορός παραπέμπει σε αρχαϊκές μορφές τόσο με το ρυθμικό του σχήμα (αντίσπαστος U_ , _U) όσο και με την αντιφωνία, το τραγούδισμα δηλαδή των εξαρχόντων γεροντότερων ανδρών των πρώτων στίχων και της ακόλουθης επανάληψής τους από τους  υπόλοιπους χορευτές. Το χορευτικό του μοτίβο σχηματιζόταν από 5 κινήσεις που επαναλαμβάνονταν σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού.

 Ο καγκελάρης, ο οποίος χορευόταν την τελευταία μέρα ενός εξαήμερου πανηγυριού που άρχιζε στο χωριό την Κυριακή του Πάσχα και τελείωνε την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής, οφείλει το όνομά του στα «καγκέλια», το δίπλωμα δηλαδή του χορού.

 Οι χορευτές ήταν πιασμένοι θηλυκωτά από το μπράτσο και η διάταξή τους ήταν αυστηρά προκαθορισμένη, με τους γεροντότερους μπροστά, τους νεότερους να ακολουθούν και τις γυναίκες να έπονται, επίσης κατά ηλικία.

Το παράγγελμα για την  αναδίπλωση του χορού δινόταν με τους στίχους του τραγουδιού και γινόταν ως εξής: Ο πρωτοχορευτής ή «καγκελάρης», μόλις δινόταν το πρόσταγμα δίπλωνε το χορό προς τ’ αριστερά και μέσα του κύκλου, έτσι ώστε οι χορευτές να έρχονται αντιμέτωποι. Με το δεύτερο παράγγελμα, ο πρωτοχορευτής δίπλωνε το χορό προς τα έξω και δεξιά, σχηματίζοντας τρεις σειρές χορευτών έτσι ώστε οι χορευτές της πρώτης σειράς να έχουν στραμμένα τα νώτα τους σ’ εκείνους της δεύτερης.

 Συνέχιζαν να ανοίγονται μέχρι που επανέρχονταν και πάλι στον ανοιχτό κύκλο.  Τα βήματα του χορού ήταν τα εξής:

1:Το αριστερό πόδι πατούσε μπροστά από το δεξί στη φορά.2: Το δεξί πατούσε στη φορά. 3: Το αριστερό πόδι πατούσε μπροστά από το δεξί προς τη φορά, ενώ συγχρόνως γινόταν μια ανάπαλση στο αριστερό πόδι και άρση του δεξιού, ελαφριά λυγισμένου, πίσω από το αριστερό. 4: Το δεξί πόδι πατούσε στη διάσταση. 5: Το αριστερό πόδι ερχόταν λίγο προς τα πίσω του κέντρου του κύκλου, ελαφρά λυγισμένο και ακουμπούσε το έδαφος με το μπροστινό τμήμα του ταρσού. Στη συνέχεια το αριστερό πόδι ερχόταν τεντωμένο μπροστά σε προεκβολή και χτυπούσε μ’ όλο το πέλμα το έδαφος.

 Ο χορός ήταν φορτισμένος με πολλούς συμβολισμούς σχετικούς με την αναγέννηση της φύσης (Πασχαλιάτικος) αλλά και την απελευθέρωση της χώρας. Η μελωδία και τα λόγια που συνόδευαν το χορό ήταν τα παρακάτω:

 

Τέτοια ώρα ήταν εψές, τέτοια και παρά-προψές

στο χορό μωρέ μάτια μου, στο χορό που χόρευαν

στο χορό που χόρευαν όλ’ αγόρια και παιδιά

όλ’ αγόρια και παιδιά και κορίτσια ανύπαντρα,

που ‘χουν κόκκινες ποδιές, πράσινες και γαλανές.

-Καγκελάρ’ μωρέ μάτια μου, καγκελάρη του χορού.

Καγκελάρη του χορού, κάντο δίπλα το χορό,

κάνε δίπλα το χορό, διπλοκαγκελίσματα.

Και στη μέση του χορού κάθεται χρυσός αϊτός

κάθεται χρυσός αϊτός και τροχάει τα νύχια του

και τροχάει τα νύχια του, τις χρυσές φτερούγες του.

Καγκελάρη του χορού, κάνε δίπλα το χορό

κάνε δίπλα το χορό, τριτοκαγκελίσματα.