Πηγή: JPL-NASA
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ΤΑΞΕΙΣ: ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ - Α ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΧΡΟΝΟΣ: 30 - 60 λεπτά
ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ: Οι μαθητές κόβουν, χρωματίζουν και ταξινομούν χάρτινους πύραυλους από τον ψηλότερο στον κοντύτερο -- και το αντίθετο -- σε ένα απλό μάθημα μαθηματικών που αφορά τη μέτρηση.
Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) αντιπροσωπεύει την πιο περίπλοκη διεθνή επιστημονική προσπάθεια στην ιστορία. Είναι επίσης το πιο φιλόδοξο κατασκευαστικό έργο που έχει γίνει ποτέ στο διάστημα. Δεκαέξι διεθνείς εταίροι, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνεργάζονται, μοιράζονται πόρους και τεχνογνωσία, για την κατασκευή αυτής της ερευνητικής τροχιακής εγκατάστασης. Στους εταίρους περιλαμβάνονται ο Καναδάς, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Βραζιλία και τα έντεκα έθνη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα..
Η κατασκευή του ISS ήταν ένα πολύπλοκο και απαιτητικό έργο. Ο σταθμός έχει πλάτος 108,5 μέτρα και μήκος 73 μέτρα. Έχει περίπου το μέγεθος δύο γηπέδων ποδοσφαίρου τοποθετημένα δίπλα-δίπλα. Ο ολοκληρωμένος σταθμός ζυγίζει περίπου 500 τόνους. Δεν υπάρχουν οχήματα εκτόξευσης ή πύραυλοι ικανοί να μεταφέρουν ένα αντικείμενο αυτού του μεγέθους στο διάστημα μονομιάς.
Για το λόγο αυτό ο διαστημικός σταθμός αποτελείται από μεμονωμένα εξαρτήματα και τμήματα. Τα εξαρτήματα διατίθενται σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Διαφορετικά έθνη κατασκευάζουν διαφορετικά στοιχεία του ISS. Κάθε κομμάτι έχει έναν ειδικό σκοπό. Τα εξαρτήματα είναι εργαστήρια, χώροι διαβίωσης και χώροι εξοπλισμού και αποθήκευσης. Σημαντικά μέρη του διαστημικού σταθμού είναι οι μεγάλες, γυαλιστερές ηλιακές συστοιχίες. Αυτές οι ηλιακές συστοιχίες παρέχουν ενέργεια στον διαστημικό σταθμό. Οι χώροι διαβίωσης και εργασίας στον διαστημικό σταθμό έχουν περίπου το μέγεθος δύο σπιτιών. Η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια θα μπορούσε να τροφοδοτήσει κατά μέσο όρο περίπου 10 σπίτια. Το νερό ανακυκλώνεται. Μέσα σ' αυτόν οι αστροναύτες επιπλέουν σε περιβάλλον μικροβαρύτητας, και η θερμοκρασία στο εσωτερικό του, τους επιτρέπει να κυκλοφορούν με κοντομάνικα. Λόγω του μεγέθους του, ο ISS έπρεπε να μεταφερθεί στο διάστημα σε κομμάτια. Αυτά τα τμήματα μεταφέρθηκαν εκεί με πυραύλους. Ταξιδεύοντας με 28.163 χιλιόμετρα την ώρα και κάνοντας κύκλους γύρω από τη Γη κάθε 90 λεπτά, οι άνθρωποι έπρεπε να συγκεντρώσουν αυτά τα εξαρτήματα σε μια μέση απόσταση περίπου 407 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη για να κατασκευάσουν τον σταθμό.
Η κατασκευή του Διαστημικού Σταθμού ξεκίνησε το 1998. Το 2000, το πρώτο διεθνές πλήρωμα τριών ατόμων πήγε να ζήσει και να εργαστεί στον σταθμό. Η κατοίκηση του διαστημικού σταθμού σηματοδότησε την επανέναρξη της μακροχρόνιας ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα. Από τότε, τον έχουν επισκεφθεί περισσότερα από 200 άτομα από 15 χώρες.
Ο ISS είναι ένα επιστημονικό εργαστήριο στο διάστημα. Επιτρέπει την έρευνα σε περιβάλλον μικροβαρύτητας. Η έρευνα στη βιολογία, τη χημεία, τη φυσική, την οικολογία και την ιατρική θα ωφελήσει πολύ τους ανθρώπους στη Γη. Τα μέλη του πληρώματος αφιερώνουν περίπου 35 ώρες κάθε εβδομάδα διεξάγοντας έρευνα σε πολλούς κλάδους για την προώθηση της επιστημονικής γνώσης στη Γη, το διάστημα, τις φυσικές και βιολογικές επιστήμες προς όφελος των ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη μας. Ο ISS θα φιλοξενήσει τελικά έως και επτά άτομα. Τα πληρώματα, τα οποία ζουν και εργάζονται στο σταθμό για τέσσερις έως έξι μήνες, πηγαινοέρχονται στη Γη με πυραύλους. Οι πύραυλοι χρειάζονται για τη μεταφορά φορτίου και ανθρώπων. Για περισσότερες πληροφορίες και δραστηριότητες σχετικά με τον διαστημικό σταθμό, ελέγξτε το εκπαιδευτικό υλικό στη διεύθυνση https://www.nasa.gov/mission_pages/station/main/index.html .Σύστημα εκτόξευσης στο διάστημα
Το Διαστημικό Σύστημα Εκτόξευσης της NASA, είναι ένας πύραυλος που θα επιτρέψει την ανθρώπινη εξερεύνηση πέρα από την τροχιά της Γης. Όταν ολοκληρωθεί, θα είναι ο μόνος πύραυλος που θα μπορεί να στείλει μια κάψουλα με πλήρωμα και ένα ολόκληρο φορτίο με προμήθειες στη Σελήνη με μία μόνο εκτόξευση. Αυτός ο πύραυλος θα μπορεί επίσης να δημιουργήσει νέες δυνατότητες για ρομποτικές επιστημονικές αποστολές σε μέρη όπως η Σελήνη, ο Άρης, ο Κρόνος και ο Δίας.
Διαστημικό λεωφορείο
Αμερικανικά και ρωσικά οχήματα εκτόξευσης, ή πύραυλοι, παρέδωσαν μεμονωμένα εξαρτήματα ISS στο διάστημα. Αυτά τα οχήματα μετέφεραν επίσης πληρώματα, προμήθειες, υλικό και εξαρτήματα σταθμού από τη Γη στον σταθμό. Η NASA χρησιμοποίησε ένα επαναχρησιμοποιήσιμο σύστημα διαστημικών μεταφορών (STS), το διαστημικό λεωφορείο, για τη μεταφορά εξαρτημάτων του σταθμού, υλικού, προμηθειών και προσωπικού προς και από τον ISS.
Το διαστημικό λεωφορείο αποτελείται από πολλά μέρη. Ένα από τα μέρη είναι το τροχιακό. Το πλήρωμα ζούσε και εργάστηκε στο τροχιακό. Μπορεί να υπήρχαν έως και επτά άτομα σε ένα πλήρωμα. Το τροχιακό ήταν το μόνο μέρος του διαστημικού λεωφορείου που περιφερόταν γύρω από τη Γη και χρειαζόταν ειδικούς πυραύλους για να φτάσει στη γήινη τροχιά που ήταν συνδεδεμένοι στην εξωτερική δεξαμενή. Η εξωτερική δεξαμενή προσαρτήθηκε στο τροχιακό και παρείχε καύσιμο στους τρεις κύριους κινητήρες πυραύλων στο πίσω άκρο του τροχιακού.
Ο χώρος ωφέλιμου φορτίου του τροχιακού αποθήκευε νέα εξαρτήματα με προορισμό τον διαστημικό σταθμό. Μια θύρα πρόσδεσης στον χώρο ωφέλιμου φορτίου επέτρεπε στο τροχιακό να συνδέεται με τον διαστημικό σταθμό. Μετά την πρόσδεση, ένας ρομποτικός βραχίονας σήκωνε ένα νέο κομμάτι ή μονάδα έξω από το χώρο ωφέλιμου φορτίου και το προσαρτούσε στον σταθμό. Στη συνέχεια, οι αστροναύτες πραγματοποιούσαν διαστημικούς περιπάτους ή δραστηριότητες εκτός οχημάτων (EVAs), για να βοηθήσουν στην προσάρτηση νέων εξαρτημάτων στον ISS.
Ρωσικοί πύραυλοι
Δύο διαφορετικοί ρωσικοί πύραυλοι μεταφέρουν επίσης ανθρώπους, προμήθειες και εξαρτήματα στον ISS. Ο πύραυλος Proton στέλνει κομμάτια του διαστημικού σταθμού στο διάστημα. Ένας πύραυλος Proton εκτόξευσε το πρώτο εξάρτημα ISS, τη ρωσικής κατασκευής μονάδα ελέγχου Zarya.
Ένας μικρότερος ρωσικός πύραυλος, ο Soyuz, μεταφέρει πληρώματα και φορτίο από και προς τον σταθμό. Το πλήρωμα, συνήθως τρία άτομα, ταξιδεύει με μια μικρή κάψουλα που εκτοξεύεται με πύραυλο Soyuz. Όταν φτάνει στο σταθμό, η κάψουλα προσκολλάται σε ένα "ντοκ" που βρίσκεται ένα εξάρτημα ρωσικής κατασκευής. Επιπλέον, ένας πύραυλος Soyuz εκτοξεύει και τα διαστημόπλοια Progress τα οποία μεταφέρουν μόνο προμήθειες ή φορτίο από και προς το σταθμό. Το Progress προσκολλάται επίσης σε ένα "ντοκ",κατασκευάστηκε από τη Ρωσία. Στο μέλλον, μια ποικιλία νέων οχημάτων θα επισκέπτονται τον σταθμό για να μεταφέρουν πληρώματα και προμήθειες.
Ολοκλήρωση ISS
Η κατασκευή του ISS πήρε πολλά χρόνια. Η κατασκευή του απαιτούσε περισσότερες από 40 εκτοξεύσεις του διαστημικού λεωφορείου, πυραύλων Proton και Soyuz. Η συναρμολόγηση περισσότερων από 100 εξαρτημάτων του διαστημικού σταθμού απαιτούσε τη χρήση τεχνολογίας ρομπότ και πολλές ώρες διαστημικών περιπάτων από αστροναύτες. Ολοκληρωμένη πλέον, η επιστημονική έρευνα θα συνεχιστεί στον σταθμό για πολλά χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και το διαστημικό λεωφορείο, επισκεφθείτε το σχετικό σάιτ
Ιστορία των πυραύλων
Αμερικανικοί και ρωσικοί πύραυλοι μετέφεραν τα εξαρτήματα και τα πληρώματα που απαιτούνταν για την κατασκευή του ISS στο διάστημα. Το διαστημικό λεωφορείο και οι πύραυλοι Proton και Soyuz ήταν όλα απαραίτητα για την κατασκευή του. Αυτοί οι σύγχρονοι πύραυλοι είναι το αποτέλεσμα πειραματισμών αιώνων από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.Αν και δεν είναι σαφές πότε αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά οι αληθινοί πύραυλοι, τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι οι Κινέζοι ανέπτυξαν απλούς πυραύλους ήδη από τον 13ο αιώνα. Επινόησαν μια μορφή πυροβόλου όπλου για να δημιουργήσουν πυροτεχνήματα για ειδικές εκδηλώσεις. Τελικά, οι Κινέζοι έβαλαν μπαρούτι σε ένα σωλήνα από μπαμπού. Όταν άναψε, αυτός ο γεμάτος μπαρούτι σωλήνας εκτοξεύτηκε, δημιουργώντας έναν απλό πύραυλο.
Πριν από περισσότερα από 300 χρόνια, τον 17ο αιώνα, οι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν τους πυραύλους. Ο Sir Isaac Newton (1642-1727) ήταν ένας επιστήμονας που προσπάθησε να εξηγήσει πώς λειτουργούν οι πύραυλοι. Δήλωσε τρεις επιστημονικές αρχές, που ονομάζονται Νόμοι της Κίνησης του Νεύτωνα, οι οποίες περιγράφουν την κίνηση των αντικειμένων, είτε στη Γη είτε στο διάστημα. Για την επιτυχή κατασκευή πυραύλων, οι επιστήμονες πρέπει να κατανοήσουν αυτούς τους νόμους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας από τους επιστήμονες που πραγματοποίησαν πειράματα πυραύλων ήταν ο Robert Goddard (1882-1945) που σήμερα θεωρείται ο πατέρας των σύγχρονων πυραύλων. Η έρευνά του έδωσε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να στέλνουν πυραύλους στο διάστημα. Ως αποτέλεσμα της έρευνας των Newton και Goddard, οι σύγχρονοι επιστήμονες είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν εξελιγμένους πυραύλους όπως το διαστημικό λεωφορείο, το Proton και το Soyuz.
Οι σύγχρονοι πύραυλοι μετέφεραν τους πρώτους ανθρώπους στο διάστημα και μετά στο φεγγάρι. Πύραυλοι εκτοξεύουν δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη και στέλνουν μη επανδρωμένα διαστημόπλοια για να εξερευνήσουν το σύμπαν. Οι πυραυλοβολίδες χρησιμοποιούνται για επιστημονική έρευνα στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι πύραυλοι είναι απαραίτητοι για τη μεταφορά πληρωμάτων και προμηθειών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΑΪΤ