Δωρεάν τεστ νοημοσύνης και ευφυΐας με σχήματα

Ο όρος IQ σημαίνει πηλίκο νοημοσύνης. Υποτίθεται ότι είναι ένα αποτέλεσμα που λέει πόσο "έξυπνο" είναι ένα άτομο σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Ο μέσος όρος του IQ είναι εξ ορισμού 100. Βαθμολογίες άνω του 100 υποδηλώνουν υψηλότερο από το μέσο όρο δείκτη νοημοσύνης και οι βαθμολογίες κάτω από τα 100 δείχνουν χαμηλότερο IQ από τον μέσο όρο.

Θεωρητικά, τα αποτελέσματα μπορούν να κυμανθούν ανάμεσα σε οποιοδήποτε ποσό πάνω ή κάτω από το 100, αλλά στην πράξη ουσιαστικά δεν πάνε πολύ κάτω από το 50 ή πάνω από το 150.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το IQ δίνει μια καλή ένδειξη για την επαγγελματική ομάδα με την οποία πρόκειται να απασχοληθεί κάποιος, αν και όχι βέβαια για συγκεκριμένο επάγγελμα.

Στο βιβλίο τους, "Γνωρίστε το Δείκτη Ευφυΐας του παιδιού σας, ο Glen Wilson και η Diana Grylls περιγράφουν κάποια χαρακτηριστικά επαγγέλματα διαφόρων επιπέδων IQ:

140 : Ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι. Καθηγητές και ερευνητές.
130 : Παθολόγοι και χειρούργοι. Δικηγόροι. Μηχανικοί (Πολιτικοί και Μηχανολόγοι)
120 : Εκπαιδευτικοί. Φαρμακοποιοί. Λογιστές. Νοσηλευτές. Στενογράφοι. Διευθυντές.
110 : Εργοδηγοί. Υπάλληλοι. Τηλεφωνητές. Πωλητές. Αστυνομικοί. Ηλεκτρολόγοι.
100+: Χειριστές μηχανημάτων. Καταστηματάρχες. Κρεοπώλες. Συγκολλητές. Λαμαρινάδες.
100-: Αποθηκάριοι. Ξυλουργοί. Μάγειροι και Αρτοποιοί. Μικροί Αγρότες. Οδηγοί φορτηγών και ημιφορτηγών.
90: Εργάτες. Κηπουροί. Υφάσματα. Ανθρακωρύχοι. Διαλογείς σε εργοστάσια, αχθοφόροι.

Στη συνέχεια μπορείτε να κάνετε ένα τεστ νοημοσύνης με σχήματα, με το οποίο μπορείτε να βρείτε τον δικό σας δείκτη ευφυΐας

Οδηγίες

Στο τεστ που ακολουθεί υπάρχουν εννέα κεντρικά τετράγωνα οποία συνδέονται μεταξύ τους με λογική σειρά, τόσο οριζόντια όσο και κάθετα. Σε κάθε ερώτημα, σας δίνεται η λογική σειρά των οκτώ τετραγώνων και πρέπει να βρείτε το ένατο τετράγωνο που λείπει, πάντα από την τελευταία σειρά. Γύρω από το κεντρικό ταμπλό υπάρχουν οκτώ επιπλέον τετράγωνα, εκ των οποίων μόνο ένα ταιριάζει απόλυτα στο κενό, μια και το σχήμα που περιέχει συνδέεται λογικά με τα υπόλοιπα.

Το τεστ είχε παραχωρηθεί μετά από άδεια της ελληνικής ΜΕΝΣΑ σε κάποιο περιοδικό, του οποίου το όνομα δεν έχω πια γιατί το έσκισα από την αίθουσα αναμονής κάποιου... οδοντιατρείου!

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο "A guide to intelligence and personality testing" του επίτιμου προέδρου της διεθνούς ΜΕΝΣΑ, Βίκτορ Σερεμπριάκοφ.

Τρόπος λειτουργίας:

Κάθε φορά που θα δίνετε μια απάντηση θα περνάτε αυτόματα στην επόμενη ερώτηση. Αν θέλετε να δείτε τις απαντήσεις που δώσατε χρησιμοποιείστε τα πλήκτρα "Προηγούμενο" ή "Επόμενο". Μόλις θεωρήσετε ότι τελειώσατε πατήστε το πλήκτρο "Αξιολόγηση". Δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός. Αν θέλετε να εμφανιστούν οι απαντήσεις τσεκάρετε τη σχετική επιλογή. Τα αποτελέσματα θα εμφανιστούν ακριβώς κάτω από την κεντρική εικόνα.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙΤΕ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΤΕΣΤ

Θεωρητικά στοιχεία

Το κείμενο σε πλάγια γραφή που ακολουθεί αποτελεί ευγενική συνεισφορά του

κ. Διονύση Μυλωνά, Χημικού Μηχανικού MSc, MBA, ο οποίος ασχολείται

επί μακρόν με το θέμα αυτό και τον οποίο ευχαριστώ θερμά

Η κατανομή των Δεικτών Νοημοσύνης, ΔΝ στο γενικό πληθυσμό είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολύ τους ειδικούς χωρίς να υπάρχει ομοφωνία απόψεων. Αντιθέτως, το θέμα αυτό αποτελεί πεδίο σύγκρουσης της λεγόμενης "mainstream" επιστήμης με φορείς άλλων απόψεων στον κλάδο της ψυχομετρίας, καθώς και πεδίο ανάπτυξης μεγάλης "παραφιλολογίας" από ειδικούς και μη. Πριν όμως αναφερθούμε σύντομα σε αυτή την σύγκρουση, είναι αναγκαίο να γίνει διάκριση μεταξύ της κατανομής ΔΝ ανηλίκων και της κατανομής ΔΝ ενηλίκων.

Αρχικά, ο ΔΝ των ανηλίκων είχε οριστεί σαν το πηλίκο της νοητικής, ΝΗ προς την χρονολογική ηλικία, ΧΗ επί εκατό, όπου η νοητική ηλικία είναι η ηλικία του "μέσου" παιδιού που έχει τις ίδιες επιδόσεις με το παιδί το οποίο υποβάλλεται στη σχετική ψυχομετρική αξιολόγηση. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε απλουστευτικά ότι ένα παιδί έχει μάθει γραφή, ανάγνωση και αριθμητική στην ηλικία των 3 ετών τη στιγμή που τα περισσότερα παιδιά (ή, το "μέσο" παιδί) υποθέτουμε ότι τα μαθαίνουν στο σχολείο, στην ηλικία των 6. Ένα τέτοιο παιδί μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ΔΝ ίσο με 6/3*100 = 200, ίσο δηλαδή με το πηλίκο της νοητικής προς την χρονολογική του ηλικία επί εκατό. Παρ' ότι η διαδεδομένη πεποίθηση είναι, ακόμη και σήμερα, ότι οι ΔΝ των ανθρώπων συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων, υπολογισμένοι ως ανωτέρω, κατανέμονται σύμφωνα με τη λεγόμενη "κανονική" καμπύλη, ή "καμπύλη του Gauss" (''the bell curve"), όπως αυτή που παρουσιάζεται σε αυτήν την ιστοσελίδα, υπάρχουν τεκμηριωμένες απόψεις από επιστήμονες που αποτελούν ιερά τέρατα του κλάδου, όπως οι Sir Cyril Burt και Leta Hollingworth, ότι η κατανομή είναι στην πραγματικότητα διαφορετική.

Συγκεκριμένα, μελέτες που έχουν εκπονηθεί ήδη από τα μέσα του 20ου αιώνα και εντεύθεν, παρουσιάζουν σοβαρές ενδείξεις ότι η συχνότητα εμφάνισης ανηλίκων με εξαιρετικά υψηλούς ΔΝ, π.χ. της τάξης του 160 και άνω, είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που προβλέπει η καμπύλη του Gauss, στην περίπτωση μάλιστα ενος ΔΝ ίσου με 200 η παρατηρούμενη συχνότητα εμφάνισης είναι μεγαλύτερη κατά 156.000 φορές από την κατά Gauss προβλεπόμενη . Ο Sir Cyril Burt πρότεινε με άρθρο του, από το 1963 ήδη, ότι η πραγματική κατανομή προσομοιάζει μία κατανομή Pearson Τύπου IV, δηλαδή μία κατανομή της οποίας το άνω αλλά και και το κάτω άκρα είναι σαφώς μεγαλύτερα από αυτά της κατανομής κατά Gauss. Περαιτέρω, πιο πρόσφατες μελέτες (π.χ. https://hiqnews.megafoundation.org/ John_Scoville_Paper.htm) έχουν προτείνει ως σωστή κατανομή, για το άνω όμως μόνο μέρος της καμπύλης, τη λεγόμενη λογαριθμική-κανονική κατανομή, δηλαδή εκείνη στην οποία ο φυσικός λογάριθμος του πηλίκου της νοητικής προς τη χρονολογική ηλικία, ln(ΧΗ/ΝΗ) ή, ισοδύναμα ln(ΔΝ/100), κατανέμεται σύμφωνα με την κανονική καμπύλη. Για το κάτω μέρος της κατανομής, υπάρχει λίγο πολύ συμφωνία ότι τα άτομα με πολύ χαμηλούς ΔΝ είναι περισσότερα από τα κατά Gauss προβλεπόμενα, κυρίως λόγω γενετικών ανωμαλιών.

Αυτά, ας επαναληφθεί, ισχύουν για τους ανήλικους, στην ψυχομετρική πράξη για άτομα μέχρι την ηλικία των 16-17 ετών περίπου. Όσον αφορά στους ενήλικους, ας αναφερθεί κατ' αρχήν ότι ο ΔΝ ορίζεται τελείως διαφορετικά, καθώς είναι προδήλως παράλογο ένας πενηντάχρονος με νοημοσύνη ενός "μέσου" ατόμου 25 ετών να θεωρείται ότι έχει ΔΝ ίσο με 25/50*100 = 50 (αντιθέτως, πολλοί πενηντάχρονοι θα κολακεύονταν, και δικαίως, αν μάθαιναν ότι έχουν τη νοημοσύνη ενός εικοσιπεντάχρονου). Έτσι, ο ΔΝ ενός ενηλίκου προσδιορίζεται με βάση τη θέση/ κατάταξή του σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό: με αυτόν τον τρόπο ορίζεται η έννοια του "αποκλίνοντος ΔΝ" ("deviation IQ"). Επίσης, ας σημειωθεί επιπλέον πως έχει αποδειχτεί ότι οι περισσότεροι από τους υψηλότατους ΔΝ της παιδικής ηλικίας που αναφέρθηκαν ανωτέρω συγκλίνουν προς τον μέσο όρο κατά την ενήλικη ζωή. Τότε, οι περισσότεροι ψυχολόγοι/ ψυχομέτρες συμφωνούν ότι ο ΔΝ - και όχι ο φυσικός λογάριθμος του ΔΝ/100 - κατανέμεται κατά την καμπύλη του Gauss, σαν αυτή που παρατίθεται σε αυτήν την ιστοσελίδα. Η επικρατούσα αυτή άποψη εκφράζεται αντιπροσωπευτικά από το άρθρο: "Mainstream Science on Intelligence", The Wall Street Journal, December 13, 1994, το οποίο έχει υπογραφεί από ακριβώς 50 καθηγητές/ ειδικούς στην αξιολόγηση της νοημοσύνης και σε συναφείς τομείς (όπως οι Cattell, Eysenck, Jensen, Lynn, Thorndike κλπ). 'Ετσι, το ανωτέρω σχεδιάγραμμα παρουσιάζει τη σχετική θέση (ως ποσοστό επί του γενικού πληθυσμού) ενός ατόμου στη περίπτωση ενός τεστ νοημοσύνης με τυπική απόκλιση 15 βαθμών ΔΝ, όπως αυτό του V. Serebriakoff που αναδημοσιεύεται εδώ.

Θα πρέπει ίσως ν΄αναφερθεί ότι κάποιοι από τους ανωτέρω καθηγητές, όπως οι Lynn και Jensen, έχουν κατηγορηθεί για αντιεπιστημονικές/ ρατσιστικές τάσεις και ότι, σε τελική ανάλυση, η "mainstream" επιστήμη δεν αποτελεί θέσφατο και κάποιες άλλες, "αιρετικές" απόψεις (π.χ. Ted Goertzel: "The Myth of the Bell Curve", 1981) πιθανόν να είναι σωστότερες. Ας σημειωθεί όμως το εξής: σε ένα τεστ νοημοσύνης, μόνο κατά σπάνια σύμπτωση αναμένεται η κατανομή των βαθμολογιών (δηλαδή του αθροίσματος των σωστών απαντήσεων) να είναι κατά Gauss. Ο σχεδιαστής όμως του τεστ μπορεί να μετατρέψει, και όντως αυτό γίνεται στην πραγματικότητα, τις βαθμολογίες αυτές σε ΔΝ προσεγγιστικά κατανεμημένους κατά Gauss. Αυτό μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς πως γίνεται στην περίπτωση ενός σωστά επιλεγμένου και διαστρωματωμένου δείγματος που αντιπροσωπεύει με ακρίβεια τον γενικό πληθυσμό, με τη βοήθεια του ανωτέρω σχεδιαγράμματος. Ας υποθέσουμε ότι το δείγμα αυτό αποτελείται από 10.000 άτομα. Ο σχεδιαστής επιλέγει το ανώτερο 0,13% περίπου του δείγματός του, δηλαδή τα 13 άτομα που πέτυχαν τις υψηλότερες βαθμολογίες, και τους αποδίδει ΔΝ που βρίσκονται τουλάχιστον 3 τυπικές αποκλίσεις άνω του μέσου όρου, δηλαδή τους αποδίδει ΔΝ μεγαλύτερους ή ίσους του 100 + 3*15 = 145. Ομοίως, επιλέγει τα αμέσως επόμενα στη βαθμολογία 214 άτομα (δηλαδή το 2,14% του δείγματός του) και τους αποδίδει ΔΝ που βρίσκονται τουλάχιστον 2 τυπικές αποκλίσεις άνω του μέσου όρου, δηλαδή τους αποδίδει ΔΝ μεγαλύτερους ή ίσους του 100 + 2*15 = 130 και μικρότερους του 145, κ.ο.κ. Κατά συνέπεια, το ερώτημα περί της σωστής κατανομής των ΔΝ των ενηλίκων ατόμων είναι ψευδοδίλημμα, καθώς στην πράξη αυτή η κατανομή "αναγκαστικά" γίνεται κατά την καμπύλη του Gauss - με κάποια προβλήματα βεβαίως, τα οποία είναι όμως αντικείμενο λεπτομερέστερης μελέτης."

Στα παραπάνω θα μπορούσαν να προστεθούν και τα εξής αξιοπερίεργα: Για παράδειγμα,

Οι Εβραίοι έχουν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (ειδικά στον προφορικό λόγο) από τις περισσότερες άλλες εθνοτικές ομάδες.
Οι Ιάπωνες φημολογείται ότι έχουν υψηλότερο IQ από όσους ζουν στη στη Δύση.
Οι Ανατολίτες γενικά υποτίθεται ότι τα πηγαίνουν εξαιρετικά καλά σε μη λεκτικές δοκιμασίες. (Και φυσικά, είναι πιο δύσκολο να συγκριθούν οι λεκτικές ικανότητες σε διαφορετικούς πολιτισμούς.)
Σε μια σύγκριση του μέσου όρου δείκτη νοημοσύνης μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών, το Βέλγιο βρέθηκε στην κορυφή.

Ως εκ τούτου, και μέχρις ότου αυτά τα χαλαρά τα θέματα διευθετηθούν καλύτερα, οι παραπάνω αριθμοί, ενώ είναι αρκετά σωστοί χρειάζονται τελειοποίηση.

Προσοχή!

Είναι απαραίτητο να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη χρήση ενός περιγραφικού χαρακτηρισμού του δείκτη ευφυΐας. Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για μια πρόχειρη μέτρηση της ακαδημαϊκής νοημοσύνης. Σίγουρα θα ήταν αντιεπιστημονικό να πούμε ότι ένα άτομο με δείκτη νοημοσύνης 110 είναι υψηλής μέσης ευφυΐας, ενώ ένα άτομο με IQ 109 έχει απλά μέση ευφυΐα. Μια τέτοια αυστηρή ταξινόμηση των πνευματικών ικανοτήτων θα αποτύγχανε να λάβει υπόψη κοινωνικά στοιχεία όπως είναι το σπίτι, το σχολείο, και η κοινότητα. Αυτά τα στοιχεία δεν λαμβάνονται υπόψη επαρκώς από τα σημερινά τεστ νοημοσύνης. Επιπλέον, δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι ένα άτομο μπορεί να διαφέρει όσον αφορά στη βαθμολογία του από το ένα τεστ στο άλλο.

Οι δείκτες νοημοσύνης μπορεί να είναι πολύτιμοι - παρόλο που η αξία είναι συχνά υπερεκτιμάται - αλλά υπάρχει ενδεχόμενο να προκληθεί μεγάλη ζημιά από ανθρώπους που προσπαθούν να κατατάξουν τα άτομα αυστηρά με βάση τους δείκτες αυτούς και μόνο. Δεν πρέπει κανείς ούτε να ανησυχεί ούτε να αποθαρρύνονται εάν διαπιστώσει ότι το IQ του δεν είναι τόσο υψηλό όσο θα ήθελε. Να θυμάστε υπάρχουν πολλά πράγματα, εκτός από το IQ που συμβάλλουν στην επιτυχία και την ευτυχία.