Επιμέλεια Ιστοχώρου: Διον. Κ. Παρούτσας
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. η΄ στίχοι 5-15)
Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Εκκλησία μας διδάσκει με τη θαυμάσια παραβολή του Σπορέα, πως ο Χριστός καλεί όλους τους ανθρώπους στη Βασιλεία του Θεού, στον Παράδεισο. Η σημερινή παραβολή μας παρουσιάζει: α) το λόγο του Θεού που σπείρεται στις καρδιές των ανθρώπων, β) τη θέση που παίρνουν απέναντι στο λόγο του Θεού οι άνθρωποι και γ) τη μοναδική και αλάνθαστη ερμηνεία της παραβολής απ ο τον ίδιο τον Κύριο.
| ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ |
| Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὁ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθοι ἀπέπνιξαν αὐτὸ καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τὶς εἴη ἡ παραβολὴ αὐτή. |
Βγήκε ο γεωργός για να σπείρει το σπόρο του. Και κει που αυτός έσπερνε, άλλα σπειριά πέσανε πάνω στο δρόμο και καταπατήθηκαν απ ο τους διαβάτες και τα έφαγαν τα πουλιά του ουρανού· κι άλλα σπειριά πέσανε πάνω στις πέτρες και μόλις φύτρωσαν ξεράθηκαν, γιατί εκεί δεν είχε δροσιά· κι άλλα σπειριά πέσανε στα αγκάθια και τ' αγκάθια φύτρωσαν μαζί τους και τα έπνιξαν κι άλλα σπειριά πέσανε στην καλή γη και φύτρωσαν κι έδωκαν καρπό το ένα εκατό. Κι επάνω σε τούτα ρωτούσαν οι μαθητές τον Κύριο κι έλεγαν τι να εννοεί αυτή η παραβολή; |
| Ὁ δὲ εἶπεν ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. Ἐστὶ δὲ αὔτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ- οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἵρει τὸν λόγον πὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. | Κι εκείνος είπε· Σε σας είναι δοσμένο να μάθετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους άλλους η διδασκαλία γίνεται με παραβολές, για να κοιτά ζουν και να μη βλέπουν και να ακούν και να μη καταλαβαίνουν. Κι ακούστε τώρα εσείς τι εννοεί η παραβολή. Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Και δρόμος, όπου πάνω σ' αυτόν έπεσε ο σπόρος, είναι εκείνοι που άκουσαν, ύστερα έρχεται ο διάβολος και παίρνει το λόγο απ ο την καρδιά τους, για να μη πιστέψουν και σωθούν. |
| Οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἱ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρὰς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὔτοι ῥίζαν οὐκ ἐχουσιν, οἱ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. Τὸ δὲ εἰς τάς ἀκάνθας πεσόν, οὔτοι εἰσὶν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφορούσι. |
Και πέτρες, όπου πάνω σ' αυτές έπεσε ο σπόρος, είναι εκείνοι που όταν ακούσουν, δέχονται το λόγο με χαρά, αλλά αυτοί δεν έχουν βάθος για να ριζώσει ο λόγος· πιστεύουν προς ώρας και στον καιρό του πειρασμού τα παρατούν και φεύγουν. Κι αγκάθια, όπου σ' αυτά έπεσε ο σπόρος είναι αυτοί που άκουσαν το λόγο, αλλά πνίγονται απ ο τις μέριμνες του πλούτου και τις ηδονές του βίου και δεν κάνουν προκοπή. |
|
Τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῆ, οὔτοι εἰσὶν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθὴ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφορούσιν ἐν ὑπομονῇ. Καὶ ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω». |
Και καλή γη, όπου μέσα της έπεσε ο σπόρος, είναι αυτοί, που άκουσαν το λόγο, τον φυλάγουν σε καλή και αγαθή καρδιά και καρποφορούν με υπομονή. Λέγοντας αυτά, τόνιζε· όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει» |
1 . Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς είμαστε το χωράφι Του. Ο καλός Σπορέας είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού και το χώμα είναι η καρδιά του ανθρώπου. Ο Κύριος έσπειρε το θείο λόγο Του στις καρδιές των ανθρώπων και περιμένει να τον υποδεχτούν. Με τη σωστή καλλιέργεια η καρποφορία του θα είναι καταπληκτική. Οι διάφορες ομάδες των ανθρώπων είναι:
2. 1η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι που η καρδιά τους έχει γίνει τόσο σκληρή, όπως είναι ακριβώς το πατημένο χώμα. Ο σπόρος που έπεσε έμεινε στην επιφάνεια, γιατί ο άνθρωπος δε θέλησε να τον ακούσει προσεχτικά και σωστά. Αυτός ο άνθρωπος μένει συνήθως αδιάφορος για τη θρησκεία και το Ευαγγέλιο. Ονομάζει τον εαυτό του άθρησκο. έτσι ο λόγος του Θεού εξαφανίζεται, γιατί ο άνθρωπος δεν τον αφήνει να μπει στην καρδιά του.
3. 2η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι, που η καρδιά τους είναι γεμάτη πέτρες και αγκωνάρια. Είναι οι διάφορες αμαρτίες και αδυναμίες του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος είναι ακόμη παιδί, ο λόγος του Θεού βρίσκει καλή υποδοχή. Η παιδική καρδιά είναι σ' αυτή την ηλικία μαλακή και εύπλαστη. Όσο μεγαλώνει όμως ο άνθρωπος και δε φροντίζει να διορθώνει τις ελ λείψεις και αδυναμίες του, τόσο η καρδιά του γίνεται σκληρή. Ο κίνδυνος αρχίζει να φαίνεται, όταν παραμελεί τον κυριακάτικο εκκλησιασμό, όταν δε συμμετέχει στην ιερή εξομολόγηση και στη θεία Κοινωνία. Ο λόγος του Θεού έχει αρχίσει να μαραίνεται, να ξεραίνεται, επειδή η καρδιά του ανθρώπου έχει γεμίσει όλο πέτρες (αμαρτίες, αδυναμίες, δικαιολογίες).
4. 3η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι, που έχουν γεμίσει την καρδιά τους μ' ένα σωρό αγωνίες, μέριμνες και υλικές φροντίδες. Είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποκτά στη ζωή του περισσότερα χρήματα, μεγαλύτερη δόξα και ισχυρή δύναμη. Αυτά τα αγκάθια, τα ζιζάνια και τα τριβόλια είναι η μεγαλύτερη παγίδα του σατανά, που προσπαθεί να μας απομακρύνει από το Θεό. Και στη μικρή ηλικία δε μας αφήνει να προσέξουμε, π.χ., στην εκκλησία το κήρυγμα του λόγου του Θεού. Εκείνη την ώρα μας βάζει να σκεφτόμαστε άλλα πράγματα. Ο νους μας τρέχει εδώ και εκεί. Αυτά τα αγκάθια πνίγουν τελικά την καρδιά του ανθρώπου και μαζί της και το λόγο του Θεού.
5. 4η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι, που έχουν καλή καρδιά. Αγαπούν το Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Η αγάπη μεγαλώνει την καρδιά του ανθρώπου και έτσι ο λόγος του Θεού ριζοβολάει βαθιά. Φέρνει πολύ και σπουδαίο καρπό. Ο χριστιανός δείχνει αυτή την καρποφορία με τη δυνατή πίστη και τα εργα της άφθαστης αγάπης. εχει πια βρεθεί κοντά στο Θεό και απολαμβάνει την αγάπη Του και την αιώνια ζωή, που είναι ο Παράδεισος.
ΔΙΔΑΓΜΑ:
Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού» (Λουκά η' 11).
Ε' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛ. ΠΑΤΕΡΩΝ
«Λοιπόν όσοι έχουν σκληρό το νου τους, δεν αφήνουν να μπει μέσα τους ο θείος και ιερός λόγος του Θεού, ώστε να μπορούν να καρποφορήσουν με τα έργα της αρετής. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γίνει πατημένος δρόμος. Δεν μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους με τους καρπούς της αγιότητας, γιατί έχουν άγονη και σκληρή καρδιά»
(Άγιος Κύριλλος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας).
ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Τι μας διδάσκει η παραβολή του καλού Σπορέα;
2. Πώς μπορούμε να πολεμήσουμε τις παγίδες του σατανά, όταν δεν μας αφήνει να προσέχουμε το λόγο του Θεού στην εκκλησία;
3. Με ποιο τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να βρεθεί στην 4η ομάδα της παραβολής;
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΑΪΤ