Επιμέλεια Ιστοχώρου: Διον. Κ. Παρούτσας
Ιωάννη κεφ. ε' στίχοι 1-15
29. Κυριακή του Παραλύτου. (Ιωάννη κεφ. ε' στίχοι 1-15).
Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει τον Κύριο να θεραπεύει θαυματουργικά τον παράλυτο στα Ιεροσόλυμα. Οι θαυματουργικές θεραπείες των αρρώστων ήταν ένα τρανό σημάδι πως ο Κύριος είναι ο αληθινός Θεάνθρωπος και Σωτήρας μας
| ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ |
|
«Τῷ καιρῶ ἐκείνω, ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἐστί δέ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπί τή προβατική, κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγόμενη Ἐβραϊστι Βηθεσδά, πέντε στοᾶς ἔχουσα. Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολύ τῶν , ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, πηρῶν, ἐκδεχομένων τήν τοῦ ὕδατος κίνησιν. Ἄγγελος γάρ κατά καιρόν κατέβαινεν ἐν τή κολυμβήθρα, καί ἐταράσσετο τό ὕδωρ· ὁ οὔν πρῶτος ἔμβας μετά τήν ταραχήν τοῦ ὕδατος ὑγιής ἐγένετο ὤ δήποτε κατείχετο νοσήματι. Ἤν δέ τίς ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καί ὀκτώ ἔτη ἔχων ἐν τή ἀσθενεία αὐτοῦ. |
Εκείνο τον καιρό ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα. Εκεί στα Ιεροσόλυμα, κοντά στην πύλη που λέγεται προβατική, υπάρχει μια δεξαμενή που στα εβραϊκά τ' όνομα της είναι Βηθεσδά και έχει γύρω - γύρω πέντε υπόστεγα με καμάρες. Κάτω απ' αυτά τα υπόστεγα ήταν ξαπλωμένοι ένα μεγάλο πλήθος από αρρώστους, τυφλούς, κουτσούς, πιασμένους, που περίμεναν την κίνηση του νερού. Γιατί ο Άγγελος από καιρό σε καιρό κατέβαινε στη δεξαμενή και τάραζε το νερό· όποιος λοιπόν, ύστερα από το τάραγμα του νερού έμπαινε πρώτος στη δεξαμενή, αυτός γινόταν καλά από οποιαδήποτε και αν είχε αρρώστια. Και ήταν εκεί ένας άνθρωπος, που τριανταοχτώ χρόνια βασανιζόταν μέσα στην αρρώστια του. |
|
Τοῦτον ἰδών o Ἰησοῦς κατακείμενον, καί γνούς ὅτι πολύν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῶ· θέλεις ὑγιής γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῶ ὁ ἀσθενῶν Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἴνα ὅταν ταραχθῆ τό ὕδωρ, βάλη μέ εἰς τήν κολυμβήθραν. ἐν ὤ δέ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρό ἐμοῦ καταβαίνει. Λέγει αὐτῶ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειρε, ἄρον τόν κράβαττόν σου καί περιπατεῖ. Καί εὐθέως ἐγένετο ὑγιής ὁ ἄνθρωπος καί ἦρε τόν κράβαττον αὐτοῦ καί περιεπάτει. |
Αυτόν, όταν τον είδε ο Ιησούς ξαπλωμένο και κατάλαβε πως τώρα και πολύν καιρό έχει εκεί, του λέγει· Θέλεις να γίνεις καλά; Του αποκρίθηκε ο άρρωστος. Κύριε, δεν έχω άνθρωπο για να με βάλει στη δεξαμενή, όταν ταραχτεί το νερό. Πάνω στην ώρα που πάω να μπω εγώ, άλλος πριν από μένα πέφτει στο νερό. Του λέγει ο Ιησούς. Στάσου στα πόδια σου, σήκωσε το κρεβάτι σου και πήγαινε. Και αμέσως έγινε καλά ο άνθρωπος και σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. |
|
Ἤν δέ Σάββατον ἐν ἐκείνη τή ἡμέρα. |
Και ήταν Σάββατο εκείνη την ημέρα. |
|
Ἔλεγον οὔν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένω· σάββατον ἐστίν οὐκ ἔξεστι σοί ἄραι τόν κράβαττον. Ἀπεκρίθη αὖτοις· ὁ ποιήσας μέ ὑγιῆ, ἐκεῖνος μοί εἶπεν ἄρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει. Ἠρώτησαν οὔν αὐτόν τίς ἐστίν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπῶν σοί, ἄρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει· ὁ δέ ἰαθεῖς οὐκ ἤδει τίς ἐστίν ὁ γάρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπω. Μετά ταῦτα εὑρίσκει αὐτόν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῶ καί εἶπεν αὐτῶ· ἴδε ὑγιής γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε, ἴνα μή χεῖρον σοί τί γένηται. Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καί ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστίν ὁ ποιήσας αὐτόν ὑγιῆ». |
Έλεγαν λοιπόν οι Ιουδαίοι στο θεραπευμένο· Είναι Σάββατο· δε σου επιτρέπεται να σηκώσεις το κρεβάτι. Τους αποκρίθηκε- Εκείνος που μ' έκανε καλά, εκείνος μου είπε· Σήκωσε το κρεβάτι σου και πήγαινε. Τον ξαναρώτησαν Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε σήκωσε το κρεβάτι σου και πήγαινε; Αλλά ο θεραπευμένος δεν ήξερε ποιος είναι, γιατί ο Ιησούς χάθηκε μέσα στο λαό που ήταν εκεί. Ύστερα από όλα αυτά τον βρίσκει ο Ιησούς στο ναό και του λέγει- Κοίταξε, έγινες καλά μην αμαρτάνεις πια για να μη σου συμβεί τίποτα χειρότερο. Έφυγε ο άνθρωπος και διαλάλησε στους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς είναι αυτός που τον έκανε υγιή. |
ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ο Κύριος ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και βρέθηκε στη δεξαμενή Βηθεσδά. Στη δεξαμενή αυτή βρίσκονταν πολλοί άρρωστοι και περίμεναν να θεραπευτούν θαυματουργικά. Από καιρό σε καιρό κατέβαινε άγγελος του Θεού και τάραζε το νερό της κολυμπήθρας. Όποιος προλάβαινε και έπεφτε πρώτος μέσα, θεραπευόταν με θαύμα από την αρρώστια του. Εκεί ήταν ξαπλωμένος και ο παράλυτος της σημερινής περικοπής. Δεν είχε άνθρωπο να τον βοηθήσει να πέσει μέσα στο νερό, όταν ο άγγελος τάρασσε το νερό, για να θεραπευτεί. Γι' αυτό και ήταν εκεί ξαπλωμένος τριάντα οχτώ χρόνια. Αυτή η εικόνα μας φανερώνει πως πολλές φορές λείπει η αγάπη από κοντά μας. Η αγάπη όμως, κάνει αληθινούς ανθρώπους, γιατί μας βοηθάει να βρισκόμαστε κοντά στο Θεό και να γινόμαστε πραγματικά παιδιά του.
2. Η θαυματουργική επέμβαση του Κυρίου είναι καταπληκτική. Έδωσε στον παράλυτο την εντολή: «Στάσου στα πόδια σου, σήκωσε το κρεβάτι σου στον ώμο και πήγαινε». Ο παράλυτος έγινε αμέσως καλά, γιατί η θεϊκή δύναμη του Χριστού τον είχε θεραπεύσει. Όλος ο κόσμος δοκίμασε μεγάλη χαρά, εκτός από τους Φαρισαίους, που θύμωσαν πολύ και πήραν την απόφαση να βρουν την ευκαιρία για να σκοτώσουν τον Ιησού.
3. Μετά το θαύμα ο Κύριος συνάντησε και πάλι το θεραπευμένο παραλυτικό. Του φανέρωσε μια μεγάλη αλήθεια: «Κοίταξε, του λέγει, έγινες καλά. Να μην αμαρτάνεις πια, για να μη σου συμβεί τίποτα χειρότερο». Ο Κύριος υπογραμμίζει σ' όλους μας ότι ο παράλυτος ήταν άρρωστος από τις αμαρτίες του. Η αμαρτία είναι μεγάλη αρρώστια της ψυχής και έχει κακά αποτελέσματα και στο σώμα του ανθρώπου. Υπάρχουν όμως και αρρώστιες, που μας έρχονται χωρίς να τις περιμένουμε. Πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή και να έχουμε πάντα την ελπίδα μας στο Θεό. Στην αρρώστια μας θα φωνάξουμε βέβαια το γιατρό, αλλά πριν απ' όλα θα κάνουμε την προσευχή μας με αγάπη και εμπιστοσύνη στο Θεό. Ύστερα η ελπίδα μας θα βρίσκεται στο Χριστό. Ο θεραπευμένος παραλυτικός, θα είναι το υπόδειγμα μας. Τριάντα οχτώ χρόνια δεν έχασε ούτε στιγμή την ελπίδα του. Όλο και περίμενε να έλθει η καλή ώρα της θεραπείας του.
4. Μακάρι και εμείς να εμπιστευόμαστε από την παιδική μας ηλικία ολόκληρη τη ζωή μας στον Ιησού Χριστό. Δηλαδή να εφαρμόζουμε εκείνο που υποσχόμαστε στη θεία Λειτουργία: «Και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (= να παραδώσουμε). Θα έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Μας προστατεύει από κάθε κακό και μας δυναμώνει να ξεπερνάμε κάθε δοκιμασία και δυσκολία στη ζωή μας (θλίψη, αρρώστια, κ.ά.).
Δ' ΔΙΔΑΓΜΑ:
«Ίδε, υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται» (Ιωάννη κεφ. ε' στίχ. 14).
Ε' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛ. ΡΗΤΟΡΩΝ
« Ο παράλυτος δε θα είχε, φαίνεται, γονείς και συγγενείς. Δε βρέθηκε όμως επιτέλους, ένας πονετικός άνθρωπος, ένας φίλος, να ενδιαφερθεί για τον άρρωστο; Δε βρέθηκε φίλος, δυστυχώς, ούτε ένας. Ο φίλος! Να κάτι που έχουν εκτιμήσει βαθιά όλοι οι αιώνες... Αυτός είναι ο φίλος: Οικοδομεί, παρηγορεί, διορθώνει, στηρίζει, χαροποιεί» (Μητροπολίτη Νικαίας ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Λύχνος τοις ποσί μου Αθήνα 1965, σελ. 21-25).
ΣΤ ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Τι μας διδάσκει η συμπεριφορά του παραλυτικού;
2. Γιατί οι Φαρισαίοι θύμωσαν;
3. Τι αποτελέσματα έχει η αμαρτία στο σώμα μας;
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΑΪΤ