Επιμέλεια Ιστοχώρου: Διον. Κ. Παρούτσας
Μάρκου κεφ. ιέ' στίχοι 43-47 και κεφ. ιστ' στίχ. 1-8
28. Κυριακή των Μυροφόρων.
Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Πάσχα είναι πάνω απ' όλες τις γιορτές και πρώτη απ' όλες τις πανηγύρεις. «Χριστός Ανέστη». Είναι και η τρανότατη απόδειξη πως ο Χριστός είναι ο Κύριος και ο Θεός μας. Η Εκκλησία μετά το Πάσχα διαβάζει εκείνες τις ευαγγελικές περικοπές, που μας παρουσιάζουν τους προσωπικούς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου. Τέτοιοι είναι ο Θωμάς, ο Νικόδημος, ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας, η Μαρία η Μαγδαληνή, κ.ά. Όλοι μαρτυρούν το γεγονός της Αναστάσεως, όπως το έζησαν οι ίδιοι. Έχουν μεγάλη αξία, γι' αυτό και η Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους μετά την Κυριακή του Πάσχα.
| ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ |
|
«Τῷ καιρῶ ἐκείνω ἐλθῶν Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὅς καί αὐτός ἤ προσδεχόμενος τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλάτον καί ἠτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δέ Πιλάτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καί προσκαλεσάμενος τόν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτόν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καί γνούς ἀπό τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τό σῶμα τῷ Ἰωσήφ. Καί ἀγοράσας σινδόνα καί καθελῶν αὐτόν ἐνείλησε τή σινδόνι καί κατέθηκεν αὐτόν ἐν μνημείω, ὅ ἤν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καί προσεκύλισε λίθον ἐπί τήν θύραν τοῦ μνημείου. Ἡ δέ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί Μαρία Ἰωσή ἐθεώρουν πού τίθεται. |
Εκείνο τον καιρό, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, βουλευτής και άνθρωπος με υπόληψη, που και αυτός περίμενε τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε και παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε να πάρει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος θαύμασε ότι απέθανε κιόλας ο Ιησούς, και αφού προσκάλεσε τον αξιωματικό, τον ρώτησε αν είχε πολλή ώρα που πέθανε. Και όταν βεβαιώθηκε από τον αξιωματικό χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ Και ο Ιωσήφ αφού αγόρασε σάβανο και κατέβασε τον Ιησού από το σταυρό, τον τύλιξε στο σάβανο, τον ενταφίασε σ' ένα μνημείο που ήταν σκαμμένο μέσα σε βράχο, και έσυρε μια πέτρα μπροστά στη θύρα του μνημείου. Όταν γίνονταν αυτά, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν και έβλεπαν πού ενταφιάζεται ο Ιησούς. |
|
Καί διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἤ Μαγδαληνή καί Μαρία ἤ τοῦ Ἰακώβου καί Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἴνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καί λίαν πρωί τῆς μίας σαββάτων ἔρχονται ἐπί τό μνημεῖον ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καί ἔλεγον πρός ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἠμίν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καί ἀναβλέψασαι θεωρούσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἤν γάρ μέγας σφόδρα. Καί εἰσελθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, καί ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δέ λέγει αὐταῖς· μή ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον ἤγερθη, οὐκ ἐστίν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. |
Και όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να έλθουν και να αλείψουν τον Ιησού. Και την αυριανή, που ήταν ή πρώτη ημέρα της εβδομάδας, ξεκίνησαν πολύ πρωί και έρχονταν στο μνημείο, και έφτασαν εκεί με την ανατολή του ήλιου. Και έλεγαν μεταξύ τους· Ποιος θα μας κυλίσει την πέτρα από τη θύρα του μνημείου; Και καθώς σήκωσαν τα μάτια τους, είδαν πως ήταν αποκυλισμένη η πέτρα, και ήταν μια πέτρα πολύ μεγάλη. Και όταν μπήκαν στο μνημείο, είδαν ένα λευκοφορεμένο νέο να κάθεται στα δεξιά και από το φόβο τους τα έχασαν. Και ο νέος τους λέγει· μη τα χάνετε από φόβο· το ξέρω πως ζητάτε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, που τον σταύρωσαν. Αναστήθηκε δεν είναι εδώ· να ο τόπος που τον έβαλαν. |
|
Ἀλλ' ὑπάγετε εἰπεῖν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρω ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν. ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε, καθώς εἶπεν ὑμίν. Καί ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπό τοῦ μνημείου· εἶχε δέ αὐτᾶς τρόμος καί ἔκστασις, καί οὐδενί οὐδέν εἶπον. ἐφοβοῦντο γάρ». |
Αλλά πηγαίνετε και πέστε στους μαθητές του και μάλιστα στον Πέτρο πως πηγαίνει μπροστά από σας στη Γαλιλαία· εκεί θα τον δείτε, καθώς σας είπε. Και οι γυναίκες βγήκαν και έφυγαν από το μνημείο κατατρομαγμένες και κατασαστισμένες, και από το φόβο τους δεν είπαν σε κανένα τίποτα. |
ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
1. Το Ευαγγέλιο μας διηγείται πρώτα για την τολμηρή πράξη του Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Ήταν άνθρωπος με αξίωμα και μεγάλη εκτίμηση. Είχε όμως μέσα του μεγάλη ευσέβεια που του έδωσε το θάρρος και την τόλμη να ζητήσει από τον Πιλάτο για ενταφιασμό το σώμα του Κυρίου. Η πράξη αυτή του Ιωσήφ είναι πολύ σπουδαία και σημαντική. Αρκεί να θυμηθούμε πως όλος ο κόσμος τότε, άρχοντες και λαός, είχαν ξεσηκωθεί και ζήτησαν το θάνατο του Αναμάρτητου Κυρίου. Ο Ιωσήφ μας διδάσκει πως δεν πρέπει να υπολογίζουμε τι λέγει και τι κάνει ο κόσμος, όταν πρόκειται να εκτελέσουμε ένα χρέος. Υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι, που ντρέπονται πολλές φορές να κάνουν και το σταυρό τους, να πάνε στην εκκλησία επειδή τάχα θα τους κοροϊδεύουν οι άλλοι. Υπάρχουν παιδιά, που ντρέπονται να παρατηρήσουν με καλοσύνη και αγάπη τους συμμαθητές τους, όταν αυτοί λένε κακά λόγια. Στη διαγωγή μας πρέπει να προσέχουμε και να υπερασπίζουμε αυτό που είναι σωστό και δίκαιο.
2. Μετά τον Ιωσήφ έχουμε την τολμηρή πράξη των τριών μυροφόρων γυναικών. Και οι τρεις είχαν μεγάλη αγάπη και αφοσίωση στον Ιησού Χριστό. Για να αλείψουν το σώμα του Ιησού θα έπρεπε να υπερνικήσουν πολλές δυσκολίες και εμπόδια. Έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους άρχοντες, το λαό, τη φρουρά και να κυλίσουν τη μεγάλη και βαριά πέτρα του μνημείου. Δε λογάριασαν όμως τίποτε απ' όλα αυτά, γιατί η ψυχή τους γέμιζε από την αγάπη του αναστημένου Κυρίου μας. Ο Κύριος βράβευσε την ηρωική πράξη των γυναικών. Τις αξίωσε να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως. Η αγάπη οδήγησε τις μυροφόρες γυναίκες να επισκεφτούν τον τάφο του Ιησού. Η αγάπη τις βεβαίωσε πως ο Χριστός είναι η αληθινή ζωή και ανάσταση.
3. Αυτό το μήνυμα του αναστημένου Χριστού θα μεταφέρουν οι γυναίκες στους μαθητές του Κυρίου και γενικά σ' ολόκληρο τον κόσμο. Ό,τι έκαμαν ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος και οι μυροφόρες γυναίκες είναι ομολογία πίστεως και μαρτυρία Ιησού Χριστού. Ας έχουμε λοιπόν και εμείς το θάρρος και την τόλμη να ομολογούμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό για να έχουμε μέσα μας τη χαρά και το φως της Αναστάσεως ίου.
Δ' ΔΙΔΑΓΜΑ:
«Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον ηγέρθη, ουκ εστίν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν»
Ε' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ
«Στις μυροφόρες γυναίκες φώναζε δυνατά ο άγγελος, που βρισκόταν κοντά στο μνήμα και έλεγε: Τα μύρα που φέρατε για να τον αλείψετε αρμόζουν (= ταιριάζουν) στους θνητούς (= σ’ αυτούς που πεθαίνουν). Ο Χριστός όμως μας έδειξε με την Ανάσταση του ότι είναι ξένος με τη διαφθορά. Αλλά τρέξτε να φωνάξετε. Ο Κύριος αναστήθηκε και έτσι προσφέρει σ' όλο τον κόσμο το μέγα έλεος» (Ύμνος της Εκκλησίας μας για τις Μυροφόρες γυναίκες).
ΣΤ' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Τι σε διδάσκει το παράδειγμα του Νικόδημου και του Ιωσήφ από την Αριμαθαία;
Γιατί η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Μυροφόρων γυναικών;
Γιατί οι Μυροφόρες είναι οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως;
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΑΪΤ