Επιμέλεια Ιστοχώρου: Διον. Κ. Παρούτσας
Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13
Ο Ύμνος της αγάπης.
| ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ |
|
«Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον.. Καί ἐάν ἔχω προφητείαν καί εἰδῶ τά μυστήρια πάντα καί πάσαν τήν γνῶσιν, καί ἐάν ἔχω πάσαν τήν πίστιν, ὥστε ὅρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί. |
Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. |
|
Καί ἐάν ψωμίσω πάντα τά ὑπάρχοντά μου, καί ἐάν παραδῶ τό σῶμα μου ἴνα καυθήσομαι, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν ὠφελοῦμαι. |
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. |
|
ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοί, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τή ἀδικία, συγχαίρει δέ τή ἀληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. |
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει |
|
Εἴτε δέ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. Ἐκ μέρους δέ γινώσκομεν καί ἐκ μέρους προφητεύομεν ὅταν δέ ἔλθη τό τέλειον, τότε τό ἐκ μέρους καταργηθήσεται. Ὄτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἔλαλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην ὄτε δέ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τά τοῦ νηπίου. Βλέπομεν γάρ ἄρτι δί' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δέ ἐπιγνώσομαι καθώς καί ἐπεγνώσθην. Νυνί δέ μένει πίστις, ἔλπις, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα· μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη». |
Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ |
Β' ΑΝΑΛΥΣΗ
1. Είναι από τα πιο θαυμάσια κείμενα της Καινής Διαθήκης. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη. Είναι ένα άριστο ποίημα. Περιέχει καταπληκτικές αλήθειες, που φωτίζουν και εξυψώνουν τη ζωή του ανθρώπου. Μόνο ένας άνθρωπος φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, μπορούσε να γράψει έναν τέτοιο ύμνο, που περιέχει εξαίσιες και απαραίτητες για τη ζωή μας αλήθειες. Εμείς εδώ θα υπογραμμίσουμε μόνο μερικές.
2. Η αγάπη είναι θείο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο Θεός φανερώνει την αγάπη του, στέλνοντας στον κόσμο τον Ιησού Χριστό. Χωρίς λοιπόν την αγάπη δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε να εφαρμόσουμε καμιά άλλη αρετή. Στους πρώτους στίχους του κειμένου μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, ότι μπορεί να έχω όλα τα προσόντα και τις ικανότητες. Αν όμως μου λείπει η αγάπη, τότε δεν είμαι απολύτως τίποτε.
3. Η συμπεριφορά του ανθρώπου, που έχει μέσα του την αγάπη του Θεού, είναι πολύ χαρακτηριστική και υπέροχη. Ο άνθρωπος, που αγαπά δε ζηλεύει, δε φουσκώνει από εγωισμό, δε θυμώνει, δε ζητεί το δικό του συμφέρον, δε σκέφτεται για τους άλλους κακό. Η αγάπη τίποτε δεν παθαίνει. Αυτή θα βασιλεύει και θα επικρατεί σ' ολόκληρο τον κόσμο. Η αγάπη θα γεμίζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, που την παραδέχτηκαν και την εφάρμοσαν στη ζωή τους.
4. Έτσι η μακαριότητα και η χαρά θα είναι τα σημάδια των παιδιών του Θεού μέσα στους απέραντους αιώνες των αιώνων. ΑΜΗΝ.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΑΪΤ