Ματθαίου κεφ. στ' στίχοι 19-34

«Μή θησαυρίζετε ὑμίν θησαυρούς ἐπί τῆς γής, ὁπού σής καί βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται διορύσσουσι καί κλέπτουσι· θησαυρίζετε δέ ὑμίν θησαυρούς ἐν οὐρανῶ, ὅπου οὔτε σής οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδέ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστίν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν.

Μη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς πάνω στη γη, όπου ο σκόρος και η σαπίλα (σκουριά) τους καταστρέφουν και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν. Αλλά θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκόρος ούτε σαπίλα τους καταστρέφει και ο'που κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη και ούτε κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί βρίσκεται κολλημένη και η καρδιά σας.

Ὁ λύχνος τοῦ σώματος ἐστίν ὁ ὀφθαλμός· ἐάν οὔν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλούς ἤ, ὅλον τό σῶμα σου φωτεινόν ἔσται· ἐάν δέ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἤ, ὅλον τό σῶμα σου σκοτεινόν ἔσται. Εἰ οὔν τό φῶς τό ἐν σοῖ σκότος ἐστι, τό σκότος πόσον;

Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Αν το μάτι σου είναι υγιές τότε όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό. Αν όμως το μάτι σου είναι άρρωστο, τότε όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό. Αλλά αν το φως για σένα είναι σκοτάδι, τότε πόσο περισσότερο θα είναι το σκοτάδι;

Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει ἡ ἑνός ἀνθέξεται καί' τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῶ δουλεύειν καί μαμμωνά.

Κανένας δεν μπορεί να εργάζεται σε δυο κυρίους, γιατί η τον ένα θα μισήσει και τον άλλον θα αγαπήσει, η στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να δουλεύετε και το Θεό και το μαμμωνά.

Δία τοῦτο λέγω ὑμίν, μή μεριμνᾶτε τή ψυχή ὑμῶν τί φάγητε καί τί πίητε, μηδέ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχί ἡ ψυχή πλειόν ἐστί τῆς τροφῆς καί τό σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ἐμβλέψετε εἰς τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδέ θερίζουσιν οὐδέ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὔχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δέ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπί τήν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καί περί ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε;

Γι' αυτό και σας λέγω, μη μεριμνάτε για τη ζωή σας τι θα φάτε και θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε· μήπως δεν είναι η ψυχή πιο πάνω από την τροφή και το σώμα παραπάνω από το ένδυμα; Κοιτάξτε τα πουλιά του ουρανού· δε σπέρνουν και δε θερίζουν και δε μαζεύουν σε αποθήκες και ο πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει· μήπως σεις δεν είστε καλύτεροι από αυτά; Και ποιος από σας μπορεί με τη μεριμνά του να προσθέσει στο κορμί του μια πήχη; Και τι φροντίζετε για το ένδυμα;

καταμάθετε τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾶ οὐδέ νήθει· λέγω δέ ὑμίν ὅτι οὐδέ Σολομῶν ἐν πάση τή δόξη αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἐν τούτων. Εἰ δέ τό χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καί αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεός οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῶ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;

Κοιτάξτε καλά τα λουλούδια του χωραφιού πως μεγαλώνουν δεν κοπιάζουν και δε γνέθουν σας λέγω λοιπόν πως ούτε ο Σολομώντας μέσα στη δόξα του δε στολίστηκε όπως ένα από αυτά. Αν λοιπόν το χορτάρι του αγρού (χωραφιού), που σήμερα είναι και αύριο το ρίχνουν στη φωτιά, ο Θεός έτσι το ντύνει, πόσο περισσότερο εσάς όλιγόπιστοι;

μή οὔν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἡ τί πίωμεν ἡ τί περιβαλώμεθα; πάντα γάρ ταῦτα τά ἔθνη ἐπιζητεῖ- οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμίν.

Μή οὔν μεριμνήσετε εἰς τήν αὔριον· ἡ γάρ αὔριον μεριμνήσει τά ἑαυτῆς· ἀρκετόν τῃ ἡμέρα ἡ κακία αὐτῆς.

Μη μεριμνάτε λοιπόν, λέγοντας· τι θα φάμε η τι θα φορέσουμε; Γιατί όλα αυτά μόνον οι ειδωλολάτρες τα ζητούν και γιατί ο ουράνιος πατέρας σας ξέρει ότι σας χρειάζονται. Να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας δοθούν στη συνέχεια.